مجال پرواز نیست

به گریه آسمان 

گریه ی دیگری نیست

موج خون لاله های زمین 

فرو رفته ی چاله های غم اند 

خمپاره های سرد

صدا های خاموش

رقص کلام ز زبان ها برده است 

کسی یارای سخن گفتن نیست

بغض آسمان 

کنایه ی خونخواران 

تبانی درد های سیخ زده زمین است
بلبلک، در شاخه ی قفل شده است
مجال پرواز نیست .......