خاک از رهی
چشمان فریاد گر عدالت
می نشیند
چشمان آلوده به آب
زندان سوزناک برزخ جامعه ی منحط
تماشا می کند
بغض، فریاد بی جواب است
کنار کُره داغ
بوی سوختگان راه عدالت
قوت قلب دژخیمان انسان بگیر است
کنار
چه نگاه حزن انگیزی
عدالت، میان کره داغ سیاست
می میرد
و انسان ها
به دنبالش
