چه رسیمیست روزگار
بوی تن تو
عطر گل نرگس شبهاست
گیسوانت یاری دستان عشق پر بهاست
چشمانت را می نازم
لبانت را
گوشه از خاطرات تکرار ناپذیر
در دکه عشق بازی هاست
چه حسی دارد
کنارت بودن
لبخند زدن
نگاه کردن
عشق
مجنون صحرا می کند
با زبان هم سخن
آتشی
بر پا می کند
چه سخت است
نبودنت
تنهایی
با بودن تو می میرد
