تنها فهم حقیقت زندگی است که انسان به آزادی میرسد(حسن سروش)
خاک ها مدفون هر رهگذر اند
تاق ها مُلک جسد بر سراند
رنگ خاک چشمان را ابله کند
مشت خاک آخر سرآید برسر اند
رفتن و ماندن نیاز زندگیست
خواب ها چنین ویرانگر اند
بهر هر راهی صدایی برکشد
تا ز ایوان جُنب ها از پیکر اند
در مجالس ها گمان خرمهره هاست
در قفا هر رنگ را عز و پر اند
عاقبت درگاه را بستن بدید
راه را در خاک یکسان بستر اند
ره روید دستان هم دربرگیرید
این ندای خاک و آب لشکر اند
ما که رفتیم خاک را باد برکند
نقش هر رخش در میان مهمتراند
