شاید اشتباهات زندگی افراد بزرگ دنیا، منشا تمام مشکلاتی گردد که قابل جبران نباشد ولی امروزه با شکل گیری سازمان های جهانی و چند میلیتی و شکل گیری حکومت ها و تسلط حکومت های در امورات سیاسی، اقتصادی و جهانی باعث شده است که با همکاری و اقدمات جدی جلو هرگونه خشونت های زندگی بشری را گرفت و هرگز راه را برای گستره ایده های احمقانه که بشر را به تباهی بکشاند، باز و هموار نباید کرد.
بشر از گورستان های مسلمانان بوسنی، یهودیان کشته شده در جنگ جهانی دوم، گورستان دسته جمعی در کابل افغانستان، گورستان هایی کارهای اجباری، گورستان بردگان سیاه پوست، گورستان جنگ های خونین بین آمریکای شمالی و جنوبی، گورستان مردمان تونس و الجزایر، آفریقای جنوبی و... هرگز درس نگرفته اند و مرگ انسان ها را بخاطر منفعت کشور و منطقه شان ترجیح می دهند و این آیینه زندگی بشر شده است که هرگز راه رهایی برای جلوگیری از نسل کشی ها وجود ندارد.
نظر به اعلامیه جهانی حقوق بشر نسل کشی چنین تعریف شده است:
"اعمالی است که به قصد نابودی کلی یا جزیی یک گروه ملی، قومی، نژادی یا مذهبی انجام می‌شود.» این اعمال شامل کشتن یا آسیب جدی به گروه‌های خاص، ایجاد شرایط زیستی به منظور نابودی فیزیکی یک گروه، جلوگیری از تولد جدید در یک گروه یا انتقال اجباری کودکان از یک گروه به گروه دیگر است"
