دلم! با آسمان می جنگد
با زمینِ نغمه سرایی عشق و محبت
نفرت و خشم
زیبایی و بدبینی
از سراشیبی های بدبین نگران خود فروتن خشم
در حس خودنماییِ نفرت فرد
غرق مصیبت و اندوه
می جنگد
آسمان غمبار
مصیبت دردناک چمن سبز و خرامیده
باران تند چشمانِ معصومانه
مژه های به آسمان چسپیده
میزبان نفس های انتظار من اند
گنجشکان سر به هوا
مهمان سرایِ خودتنانِ خویشتن
پر کرده اند
جایی برای پرواز من نیست
من تنهایم
نه عشق
نه محبت
نه شادی
نه خوشحالی
مهمان من
برای ثانیه نیست
تنها منم
با بُستان آتش رسیدهِ زندگی اندوه بار .......
