صدایت را می شنوم، هر طرف قدم بر میدارم و هر طرف می روم و می نگرم، صدایت آویز گوش هایم است و در میان چتر بازان زندگی شخصی و اجتماعی، تنها صدای توست که میان رگه های گوشم طنین انداز است.
صدایت مثل روحی در وجودم جان می دهد و آرامش را در تمام وجودم حاکم می نماید تویی که از هر گوشه ای دنیا، مرا صدا می زنی و می دانی که من انتظار تو را می کشم این شاید سرنوشت به هم گره خورده ایست که خداوند از روز ازل در مسیر زندگی مان تعریف کرده است.
صدایت را می شنوم از گوشه گوشه ای زندانی که پشت میله ها قفل شده ای و برای یاری مرا می خواهی ولی نمی گذارند که دنبالت بیایم و دستانت را به گرمی قلبم بفشارم و از میان تاریکی ها و شکنجه گاه ها بیرون بیاورم و با هم امیدی بزرگی بوده ایم و باشیم.
میدانم تنها راه رهایی ندانستن هاست که باید قبول کنیم ورنه باید از زندگی و نفس هایی را که می کشیم دوری جوئیم و برای همیش از هم دور باشیم الی روز موعود که خواهد رسید.
صدایت آرمش قلب است میدانی که در طول بیست و چهار ساعت، فقط نفس هایم را تو را و جایگاه خالی ات را میشمارد و من در گوشه ای تنها و تو در گوشه ای تنها!
این خداست که یاری دهنده زندگی تمام بشر است میدانی
